Czasami przesadzał z tym udoskonalaniem. Wkrótce po naszym ślubie obserwował mnie, gdy zmywałam naczynia, i tak skomentował moją pracę: „Zrobiłaś czterdzieści dwa całkowicie zbędne ruchy”. Prawdopodobnie tak było, ale ja z całą pewnością nie chciałam o tym słyszeć!
Jednym z talentów Freda najbardziej cenionych przez Stouffera była zdolność analizowania problemów restauracji i rozwiązywania ich spokojnie i bez rozgłosu. Jako obiecujący młody pracownik na kierowniczym stanowisku był dumny, że może stać w końcu sali i dostrzegać każdy nieprawidłowo wykonany ukłon kelnera, każdą przekrzywioną ramkę obrazu, przyprawy nie postawione dokładnie na środku stołu, każde krzesło nierówno przysunięte do stolika. Kiedy wracał do domu, wystarczył mu rzut oka – resztę znacie. Perfekcyjni melancholicy najczęściej wybierają takie zawody i kierunki kariery, w których ich kwalifikacje są doceniane. Nieustannie analizują życiowe problemy i są istną zbiornicą myśli. Ich głębokie, ciągle zajęte umysły i analityczna natura są cenne, ale gdy perfekcyjny melancholik popadnie w skrajność, może bez końca roztrząsać problemy i analizować postępowanie innych ludzi. Pod jego czujnym okiem inni mogą czuć się nieswojo i niepewnie.
