Towarzyski sangwinik nosi w sobie niezaspokojone pragnienie, aby znajdować się w centrum zainteresowania. Cecha ta – wraz ze zdolnością do opowiadania barwnych historii – sprawia, że jest duszą towarzystwa. Kiedy mój brat Ron był nastolatkiem, a ja uczyłam go języka szkoły średniej, przed pójściem na prywatkę poruszaliśmy zwykle kilka tematów. Ja robiłam przegląd bieżących wydarzeń, a on dodawał własne dowcipne uwagi. Później, podczas rozmowy w towarzystwie byliśmy przygotowani, aby zabłysnąć „spontanicznym” dowcipem. Gdy opinia o nas (ale nie nasza tajemnica) nabrała rozgłosu, ludzie nas przekupywali – nawet płacąc pieniądze – abyśmy ubarwiali ich prywatki.
