Wbrew pozorom zrzucanie odpowiedzialności na innych wcale nie jest działaniem prostym i wdzięcznym. W odróżnieniu od przyjęcia na siebie odpowiedzialności zrzucanie jej na innych wymaga wymyślenia nieraz bardzo skomplikowanego planu, który na dodatek nie tylko nie gwarantuje petentowi bezkarności w wypadku, jeśli się nie uda, ale również i w wypadku, kiedy się uda. W odróżnieniu od przyjęcia na siebie odpowiedzialności zrzucanie jej na innych powoduje, że ewentualne zasługi, które wyniknąć mogą z tytułu przyjęcia na siebie odpowiedzialności, petent musi dzielić z innymi, w tej liczbie co najmniej połowę stanowią ludzie, na których petent nie tylko nie zrzucał odpowiedzialności, ale oni w ogóle z daną sprawą nie mieli nic wspólnego. Decydując się więc na pełną poświęceń i wyrzeczeń drogę zrzucania odpowiedzialności na innych, nie może się petent liczyć z łatwym życiem, poklaskiem itp. itp. Nie zraża się również petent pierwszymi niepowodzeniami w tej dziedzinie. Jak w każdym skomplikowanym działaniu, tak i w tym, dochodzi się do odpowiedniej rutyny dopiero po latach praktyki. Jak wdrażać się do zrzucania odpowiedzialności na innych, przedstawiamy na dwóch przykładach:
Jeśli na zebraniu szef prosi petenta, aby otworzył okno, ponieważ jest duszno, petent ma do wyboru dwa wyjścia.
