uzyskuje podwładny za pomocą puszczenia wśród kolegów z pracy, obiegiem, listy składkowej w przededniu imienin, urodzin, rocznicy (pierwszej komunii, matury, nominacji itd.) szefa. Lista winna być napisana na maszynie i zawierać, zgodnie z listą płac, nazwiska wszystkich kolegów. W ten sposób podwładny zdobywa wykaz nie tylko tych, którzy dali na prezent pieniądze, ale i wykaz tych, którzy nic nie dali. Sam puszczający listę wpisuje się na nią ostatni, cyfrą najwyższą, po czym po zakupieniu prezentu wręcza go szefowi wraz z listą składkową. TROFEUM w zależności od tego, czy podwładny chce bardziej lub mniej wzruszyć szefa, może być albo myśliwskie, albo rybackie. Uwzględniając stale rysujące się perspektywy awansu bezpośredniego szefa, jak również potrzebę nieustannego wzruszania szefów pośrednich, podwładny przestrzega następującej hierarchii trofeów: SZEF BEZPOŚREDNI Dziczyzna: zając Ryby: płoć, karaś SZEF POŚREDNI Dziczyzna: dzik, sarna Ryby: szczupak, karp SZEF SZEFA POŚREDNIEGO Dziczyzna: kuropatwa, bażant Ryby: pstrąg, węgorz SZEF SZEFA SZEFA POŚREDNIEGO Dziczyzna: głuszec Ryby: łosoś Uwaga! Dziczyzna mrożona, podobnie jak ryby w konserwach nie wzruszają, ponieważ autentyczność tych trofeów nawet w wypadku najbardziej liberalnego szefa wydaje się wątpliwa. Podobnie skóry z niedźwiedzia, lwa bądź krokodyla ofiarowane przez podwładnego jako trofea mogą budzić wątpliwości co do ich autentyczności, osłabiając w ten sposób pożądaną siłę wzruszenia.
